Van gebrabbel tot verwijt

Als eerste klanken woorden worden

duidelijk is wat wordt gezegd

weten mama’s en ook papa’s

dat de bodem is gelegd

waarop ze verder kunnen bouwen

woord voor woord en zin voor zin,

soms hakkelend en struikelend

even terug naar het begin.

Dan wordt een tijdperk afgesloten

gebrabbel wordt één woordenvloed

een lange ketting van verwijten

ouders doen nu niets meer goed,

harde woorden vele malen

vaak geruzie heen en weer

in verzet, meestal bij voorbaat,

luisteren, allang niet meer.

Puberteit heet steeds het keerpunt

van een strijd die nooit gewonnen

in heel wat huizen wordt gevoerd.

Terug… naar hoe het was begonnen,

het was toch steeds zo goed bedoeld

we koesterden, smeten niet stuk.

Toch… is er af en toe dat kind nog

op zoek naar houvast en geluk…

Die enkele keer prikt dan een ouder

dwars door de barrière heen

wetend dat er in die puber

een mensje schuilt, eenzaam en alleen.

Joke van der Ark

Nr. 216 – november 1993